พื้นที่ๆมีลักษณะข้อที่ไม่อนุญาตสำหรับเพื่อการทำไร่เวียนดังที่กล่าวมาแล้ว นอกเหนือจากการที่จะรักษาไว้แหล่งต้นน้ำแล้ว ยังเป็นที่พักอาศัยของสัตว์ป่าอีกด้วย ซึ่งจากการเก็บข้อมูลร่องรอยสัตว์ป่าในพื้นที่ไร่เวียนของชุมชนกะเหรี่ยงในเขตรักษาจำพวกสัตว์ป่าทุ่งใหญ่กษัตริย์ทางตะวันตก

โดยมูลนิธิสืบนาคะเสถียร ร่วมกับเจ้าหน้ที่เขตรักษาชนิดสัตว์ป่าทุ่งใหญ่พระราชาฯ รวมทั้งผู้แทนชุมชนกะเหรี่ยงทั้งยัง 6 ชุมชน “ภายใต้แผนการเล่าเรียนผลพวงจากกิจกรรมมนุษย์ที่เกิดขึ้นอยู่กับการใช้คุณประโยชน์พื้นที่ของสัตว์ป่า” โดยดำเนินงานตั้งแต่ พุทธศักราช 2564 – ปัจจุบันนี้ พบว่า ในพื้นที่ไร่ข้าว, ไร่ซาก รวมทั้งลักษณะพื้นที่ข้อบังคับ จะเจอร่องรอยสัตว์ป่า ปริมาณ 4 จำพวก (เฉพาะที่เก็บข้อมูล) โดยเจอร่องรอยหมูป่า สูงที่สุด รองลงมาเป็น เก้ง กวางป่า วัวกระทิง (บ้านจะเอ็ง)

ซึ่งร่องรอยสัตว์ป่าที่เจอจะอยู่รอบๆพื้นที่ตาน้ำผุด พื้นที่ๆผิดแผ้วใกล้กับไร่ข้าว หรือไร่ซากที่ปล่อยทิ้งเอาไว้ เนื่องจากว่าเนื่องมาจากไม่มีการรบกวนจากกิจกรรมของคนเรา สัตว์ป่าได้อาศัยลี้ภัย ทั้งใกล้รอบๆดังกล่าวมาแล้วข้างต้น ยังเป็นหลักที่ไร่ข้าว, ไร่ซาก ซึ่งเป็นแหล่งของกินชั้นยอดของสัตว์ป่า ด้วยเหตุนี้จากแผนการฯ ดังที่กล่าวมาแล้ว บางทีก็อาจจะบอกได้ว่าการมีอยู่ของพื้นที่ข้อกำหนดทางด้านวัฒนธรรมในไร่เวียน ก็เลยเป็นส่วนใดส่วนหนึ่งสำหรับการดำรงไว้ซึ่งระบบนิเวศ สัตว์ป่า แล้วก็วิถีชีวิตของชุมชนกะเหรี่ยง

พื้นที่สิ่งที่ไม่อนุญาตอยู่คู่กับกระบวนการทำไร่เวียนของชาวเขามาอย่างช้านาน โดยถูกรักษาและก็ห้ามไว้ตามระบบความเชื่อถือด้านวัฒนธรรม พื้นที่ข้อกำหนดมีหน้าที่สำคัญสำหรับในการรักษา หรือรักษาไว้เพื่อการดำรงชีวิตของระบบนิเวศป่าต้นน้ำ ซึ่งรวมทั้งถิ่นที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่าด้วย